۱۴۰۳/۲/۲۹

ضرباهنگ خودت رو بساز اگر نه …

Good morning/night

صبح رسیدم. با یک عالمه دنیای آشنا شده. کلی هیجان سفر و حس چسبیدن به حالا و اکنون. نشستم پای نوشته‌هایم. چند روز اخیر نوشته‌ی روزانه‌ای ثبت نشده بود. وای چه بد. سرزنش اومد که بیاد سراغم. یه حس رضایت سر وکله‌اش پیدا شد و گفت اما خیلی چیزها دیدی که محتاج دانستنَش بودی. تجربه یک شب ماندن در خوابگاه. آنچه شاید به وقت نوجوانی و جوانی تجربه‌اش نکرده بودم.

جهان من با چند تا دنیای دیگه آشنا شد. دنیای آیلار، فاطیما، فرزانه،کتانه، مهشاد، مرضیه.

این به معنای کاری نکردن نیست. هر چند در سفر هم دور از خودکار و کاغذ نیستم. دور شدن اشتیاقم را تشنه می‌سازد. فریبی برای ساختن اشتیاقی سوزان برای بودن کنار کار و هنرت.

 بعضی روزها یک لقمه لغت هم کافی‌ست. برخی لغت‌ها به انسان احساس می‌بخشند. ضرباهنگ برایم هیجان دارد. یکنواختی را از ما و زندگیمان می‌گیرد.

 

 در مورد اهمیت توجه به نیازهای بدنی و فیزیولوژیکی‌ و تاثیراتش بر عملکردمان، این مدت خوانده بودم. سال‌ها ضرب‌المثل “کار نیکو کردن از پُرکردن است.” باوری غلط در ذهنم نشانده بود. پر کردن را به معنای “پشت‌هم” برداشته بودم. ضرباهنگ به فریادم رسید. لغتی بود برای پر کردن این چاله و ناآگاهی.

کتاب خلاقیت نوشته میهای چیکسنت میهالی را خواندم. از اتفاق در جریان یک کوچینگ گروهی و کمی پیش‌تر در مورد نیاز به وقفه برای انجام کاری خلاقانه و کارآمد پرونده چنین بحثی در ذهنم باز بود.

جملاتی از کتاب خلاقیت را بخوانیم، چه بسا برای ساخت ضرباهنگ متقاعدمان سازد:

«افراد خلاق در کنار ساعت‌های طولانی و تمرکز بر روی کار، هاله‌ای از سرزندگی و نشاط دارند.

مسئله مهم این است که آنها انرژی‌شان را تحت کنترل دارند؛ هیچ تقویمی ساعت و برنامه‌ریزی بیرونی آن‌ها را کنترل نمی‌کند.

وقتی لازم باشد مانند لیزر روی کارشان تمرکز می‌کنند و هروقت لازم نباشد، فورا شروع به شارژ باترییشان می‌کنند.

 آن‌ها ضرباهنگ فعالیت بعد از سکون یا تفکر را برای موفقیت کارشان بسیار مهم می‌دانند. ضرباهنگی که نه به یک ضرباهنگ زیستی به ارث برده از ژن‌ها، که ضرباهنگی‌ست که بر اساس آزمون و خطا_ به عنوان یک استراتژی برای رسیدن به اهدافشان_آموخته‌اند.»

ضرباهنگی که آموختم می‌بایست داشته باشم. نیست شدن اینجا و هست شدن در جایی دیگر همان ضرباهنگی‌ست که به آن توجه نداریم. اهمیت ضرباهنگ صرفن برای دانشمند و دیگر افراد برجسته مهم نیست، با وام گرفتن از افراد خلاق می‌توانیم برای توسعه عملکرد به وسیله مشاهده خود، ضرباهنگ مختص به خودتان را بیابید.

ضرباهنگ خودت رو بساز اگر نه اشتیاقت رو به تدریج از دست می‌دهی. خسته کننده، تکراری و یکنواخت می‌شی.

به اشتراک بگذارید

عضویت در خبرنامه

بخش‌های سایت من:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پست های مرتبط