شما هم به جایی رسیدین که بگین:
“اینطوری پیش نمیره
اینجوری یاد نمی‌گیرم
و بعد یکهو …”
Good morning/might
و بعد یکهو رها کنی. بگی نمی‌شه. نمی‌تونم. داد بزنی. از درون خودت رو سرزنش کنی. دنیات تاریک بشه. خودت کوچک بشی. و کم‌کم اجازه بدی دیگران هم سرزنشت کنند. چون با اونها در مورد خودت هم‌نظری.
یه پیشنهاد واست دارم. می‌دونم که احتمالن میگی خیل راه‌ها رو امتحان کردم نشده. می‌دونم که ممکنه بگی فقط این یکی نیست. ۹۹ تا کار ناتمام دیگه هم دارم. اونجا هم یاد نمی‌گرفتم. اونجا هم نتونستم.
بازم حرفم اینه که پیشنهادم رو بخونی( مخاطب خاص خودم)
*جملاتت رو تغییر بده.
-چجوری؟
*در ادامه چند تا مثال برات زدم:
*اینطوری یاد نمی‌گیرم؛
-از خودت بپرس: چطوری یاد می‌گیری؟
*اینطوری نمی‌شه؛
– از خودت بپرس: چیکارکنم می‌شه؟ چیکار کنم از ۱ به ۳ می‌رسم؟
*اینطوری پیش نمیره.
-از خودت بپرس: “چجوری پیش بره برات خوبه؟ دوست داری چطور پیش بره؟”
وقتی در جمله‌ها از نشدن و موانع صحبت می‌کنیم، به توقف نزدیک می‌شیم. ابتدا زبان و فکر متوقف می‌شود و سپس به رفتار و عمل هم سرایت می‌کند.
این صحه می‌گذارد بر پیشنهادی که بزرگان در زمینه تغییر عادت و توسعه فردی می‌دهند؛ تغییر ابتدا از کلام آغاز می‌شود.
توجه کنید به فرآیندی که بعد از گفتن هر کدام از این جملات در ذهن‌تان رخ می‌دهد. تفاوت را ادراک خواهید کرد. تاثیر ناهمسان آن را در خود مشاهده می‌کنید.
آخرین نظرات: