از هدف و هدفنمندی می‌هراسیم؟

GOOD MORNING/NIGHT

استاد: داستانی بنویسید که هدفی دنبال کند. اکثرمان مانده بودیم. نه درابتدا. بعد از چند دقیقه تمرین. انگار که هدف را نمی‌شناختیم. انتظار داشتیم هدف چیز بزرگی باشد.

دغدغه‌ بیشتر هدف بود. هدف را نمی‌شناختیم. می‌توانستیم از داستان‌های کودکانه‌ بنویسیم. من هم می‌توانستم از قصه‌های شب برای شب‌ها برای پسرم می‌گویم را بنویسم. هدف مسواک زدن بود. هدف بهداشت دهان و دندان و توجه به سلامت خود بود.

هدف می‌تواند کوچک باشد. هدف ابهام زداست. مغز ما در چهارچوبی پیش خواهد رفت.

شاید بی‌توجهی و عدم تمرکز که محصول گوشی‌ها و زندگی مدرن امروزی‌ست، هدف را برایمان تا این حد ناآشنا و غریب کرده است.

انگار که از هدف می‌هراسیم. از هدفمندی.

اوضاع خودم را بهتر از بقیه می‌دیدم. اما جای دیگری کارم می‌لنگید. جدولی با دو ستون داشتیم. یک ستون مربوط به نوشته‌هایی مربوط به کتابچه، و ستون دیگر مربوط به گفتگوها و آزادنویسی مدت زمان معینی در کارگاه بود. بعد از دو سه بار رفت و برگشت میان نوشتن و توضیحات استاد، هنوز ستون اول نوشته‌هایم خالی بود. شاید چند جمله. آن هم با زور و فشار خورانده بودم. البته نمی‌دانم به کجا. چون اصل داستان همین بود. نوشته‌ها و پیش از آن افکارمان را به چه می‌خوراندیم.

نفسم برید میان “کدام یک”.

در میان پیگیری چند هدف مانده بودم. کدام یکی را برگزینم؟ هر بار استاد زمانی برای نوشتن و پیگیری هدف می‌داد، من هنوز در انتخاب اولم و برگزیدن موضوع درگیر بودم.

به نظرم دغدغه‌ام پتانسیل هدف بودن را داشت.

چگونه هنگام انتخاب عنوانی برای نوشته‌هایمان خودمان را قیمه قیمه نکنیم؟

چگونه هنگام انتخاب، فشار کمتری را تحمل کنیم؟

هنگام انتخاب عنوان نوشته‌هایتان چه گزینه‌هایی را مد نظر قرار دهیم؟

این موضوع چقدر اهمیت دارد؟

همه زندگی من وابسته به این انتخاب است؟

بعداز این پرسش‌ها نوشتن لیستی از عنوان‌ها یک راهکار بود. هفته‌های آتی در مورد هر کدام مطلبی داشته باشم.

هشدار به خودم:

اندازه‌ی اهمیت آن خودم را درگیر کنم.

اندازه‌ای بیاندیشم تا به بی‌عملی نرسم.

عمل درخود نیازمند اندیشه می‌گردد. اندیشه اما همواره اندیشیدن است. اندیشه فرصت و بستر نیاز به تغییر و اقدام را فراهم می‌نماید.

از هدف و هدفمندی می‌هراسیم؟

تو چه جوابی داری؟ چه احساسی داری وقتی می‌خوای از هدف یا اهدافت بگی.از احساست شروع کن. ببین چقدر اطلاعات بهت میده. اون گوشی لعنتی رو هم بذار کنار.