یادداشت‌هایی برای…
حرفه‌ای شدن
Good morning/night
مشغول چه کاری هستم؟
می‌توانی هر روز یک یادداشت کوتاه در زمینه حرفه و یا علاقمندی‌ات بنویسی. آنچه در موردش شنیده‌ایم یا دیده‌ایم. آینده‌اش. گذشته‌اش. کتاب‌هایی که در این زمینه در یک‌ماه اخیر مطالعه کرده‌ایم؟
یا نوشته‌ای که مرتبط با آن خوانده‌ایم؟
نقدی بر آنچه دیده یا شنیده‌ایم؟
همانطور که انجام میدید دارید در ذهنتون می‌آفرینید.
در همان حوزه‌ای که علاقمندیم در آن حرفه‌ای شویم.
چه احساسی نسبت به این نوع از بودنم دارم؟
تجربه‌ی جدیدی که خلق کرده‌ام؟
امروز چی نیاز دارم؟
کوچینگ، فروش، تدریس، سخنوری، آموزش، نوازنده، نقاش…
هر آنچه می‌آفرینیم پتانسیل این را دارد که موضوع و سوژه‌ی نوشتنمان باشد.
سنجه و معیار آفرینش چیست؟ یا سنجه‌ها؟ داریم؟ یا …
اما فکر می‌کنم، سودمند است که میزان و مقیاسش را بزرگ نکنیم. مقیاس کلی و بزرگ، ما را می‌فریبد. آنقدر که تهِ تهِ اقدام‌مان بیان مکرر‌ش در سالهایی متوالی می‌شود. همان سنگ بزرگی که سالها قصه‌اش را شنیده‌ایم.
این هفته یادداشت‌هایم را در راستای یک هدف می‌نویسم.
اگر روزی در جمعی از شما درخواست شود در مورد موضوعی عمومی صحبت کنید، آن عنوان یا موضوع چیست؟ یا چه چیزهایی می‌تواند باشد؟
ملاک انتخابمان چیست؟
چگونه در فرصت کم میان ایده‌ها به یک جمع بندی برسیم؟
چگونه به آن چهارچوب و ساختار بدهیم تا میان زمین و هوا نباشد؟
چگونه در یک گفتگو رهبر باشم؟
چگونه گفتگویمان روان و جاری باشد؟
تفاوت‌های من با خودم؟ چگونه واگویه‌ها و گفتگوهای درونی که خودشان را به من می‌چسبانند را به خدمت خود در آورم؟
چگونه کارهایم مهمم را قبل از ساعت ۱۲ ظهر بطور کامل تیک بزنم؟
هر پاسخی برابر با تمام است. برای آغازی دوباره از هر نقطه در هر موقعیت و مکانی به یک پرسش دیگر نیازمندیم.
پرسش ما را به حرکت و به اقدام به تفکر و به گفتگو وا می‌دارد. پرسش تریگر است. یک ماشه.
کدوم یکی؟ ۱ یا ۲؟
امشب با چه پرسشی بخوابیم؟
۱٫فردا را چطور شروع کنیم؟
۲٫ دوست داری فردا رو چطور شروع کنی؟
- دوست داری؛ یه حس میده که چاشنی جمله میشه و ارتباط بهتری با جمله می‌گیری. اگر مقاومتی هم باشه اون رو می‌شکنه.
- چطور؛ بهت امکان انتخاب میده.
- شروع کنی؛ فعل مفرد و مخاطب خاص قرار دادن، مسئولیت‌پذیری رو بیشتر میکنه.
می‌تونیم سوالاتمون رو تغیر هم بدیم.
آخرین نظرات: